Potomkowie ciągle jeszcze szukają zaginionych w czasie wojny. Pomaga im w tym Niemiecki Czerwony Krzyż. Ten jednak zapowiada koniec poszukiwań. Do pracowników Biura Poszukiwań Niemieckiego Czerwonego Krzyża (DRK) w dalszym ciągu trafiają zapytania o zaginionych w czasie drugiej wojny światowej. To głównie żołnierze Wehrmachtu i jeńcy wojenni. Ale potomkowie szukają też robotników przymusowych, więźniów obozów, dzieci zaginionych w czasie ewakuacji i wypędzeń. Kilka lat temu do DRK napisała kobieta z USA. Szukała śladów swojego kuzyna. Jej ciocia z ówczesnego Breslau urodziła w czasie wojny nieślubne dziecko. Oddała je do domu dziecka, ale regularnie odwiedzała. Aż do dnia ewakuacji placówki. Wtedy ślad po chłopcu zaginął. Niemieckie biuro poszukiwań poprosiło o pomoc Polski Czerwony Krzyż. Zaczęło się wertowanie kartoteki liczącej miliony fiszek. Przesłane z USA dane chłopca odbiegały od tych z Urzędu Stanu Cywilnego. – Nie mieliśmy stuprocentowej pewności – mówi Katarzyna Kubicius, kierownik Krajowego Biura Informacji i Poszukiwań PCK. – Znaleźliśmy jednak podobne zapytanie, tym razem od mężczyzny urodzonego mniej więcej w tym samym czasie, co zaginiony chłopiec. Mężczyzna wskazywał na Breslau i fakt, że był sierotą. Po wojnie rodziny odnajdywały swoich bliskich przez Niemiecki Czerwony Krzyż Skojarzono obydwa zapytania. – Gdy mężczyzna zobaczył zdjęcie kobiety, która mogła być jego mamą, napisał nam, że jest do niej bardzo podobny – mówi Katarzyna Kubicius. Innym razem zapytanie wysłał syn w imieniu matki, która podczas wojny jako kilkuletnia dziewczynka trafiła do adopcji. Przez całe życie nurtowało ją pytanie, dlaczego została porzucona? Kilka miesięcy temu otrzymała odpowiedź: jej matka zmarła na gruźlicę. W testamencie ustaliła swoją córkę spadkobierczynią i wyznaczyła jej opiekunkę. Koniec poszukiwań Te i podobne sprawy można było wyjaśnić przy współpracy z Biurem Poszukiwań DRK. Na początku maja biuro poinformowało jednak, że zaginięcia z czasów drugiej wojny światowej wyjaśniać będzie już tylko do końca 2023 roku. Oznacza to, że wniosek trzeba złożyć co najmniej dwa lata wcześniej, czyli do końca 2021 roku. A zainteresowanie jest duże. W ubiegłym roku o poszukiwanie osób zaginionych w ferworze wojny wnioskowało ponad 10 tys. osób, rok wcześniej około 9 tys. – W 75. rocznicę zakończenia drugiej wojny światowej rośnie zainteresowanie tym tematem, a w wielu rodzinach również potrzeba ostatecznego wyjaśnienia losów zaginionych bliskich – mówi Gerda Hasselfeldt, prezes DRK. Gerda Hasselfeldt, prezes DRK Miliony akt z Rosji W prawie co czwartym przypadku udaje się pomóc, podać datę śmierci i ostatnie miejsce pobytu. Po 1992 roku DRK otrzymał z rosyjskich archiwów prawie dwa miliony akt jeńców wojennych. To kopalnia wiedzy o zaginionych. Takich jak Heinrich Evers. Jego córka Marita wiedziała tylko, że zaginął na froncie wschodnim w 1944 roku. Miała wtedy cztery lata i nigdy tak naprawdę go nie poznała. Gdy dorosła, chciała wiedzieć, gdzie i jak zginął, ale listy z DRK, nie przyniosły niczego więcej poza ogólną informacją, że umarł w sowieckiej niewoli. Dopiero nowe badania na początku 2019 roku były przełomem. Z akt Rosyjskiego Państwowego Archiwum Wojskowego (RGWA) udało się odtworzyć, że Heinrich Evers trafił w czerwcu 1944 roku koło Witebska do niewoli. Siedem miesięcy później zarejestrowano go w obozie w Berdyczowie na terenie dzisiejszej Ukrainy. Tam zmarł z głodu 24 marca 1945. Jego ciało pochowano na przyobozowym cmentarzu. Tysiące ekshumacji Podobne informacje napływają z Polski, gdzie od lat 90. ekshumowano blisko 156 tys. ciał. W prawie 49 tys. przypadków zdołano ustalić tożsamość – informuje Christiane Deuse, rzeczniczka prasowa Niemieckiego Związku Ludowego Opieki nad Grobami Wojennymi w Kassel. Może ich być jeszcze więcej, bo kilkanaście tysięcy protokołów czeka na opracowanie. Ekshumacja żołnierzy Wehrmachtu niedaleko Torunia Ważnym partnerem jest przy tym DRK. – Zakończenie poszukiwań byłoby dla nas bolesnym ciosem – mówi Christiane Deuse. Szukanie żołnierzy i cywilów, którzy zginęli w czasie wojny, nie byłoby możliwe bez wymiany informacji z DRK. Tylko w ten sposób można było wyjaśnić wiele losów – Dla nas jest jasne, że poszukiwania jeszcze się nie skończyły – dodaje. W sprawę zaangażowali się niemieccy chadecy, apelując o przedłużenie pracy finansowanego ze środków MSW Biura Poszukiwań DRK. Toczą się rozmowy. Poszukiwania zaginionych w czasie drugiej wojny światowej mają potrwać dłużej. Co najmniej do 2025 roku. Chcesz mieć stały dostęp do naszych treści? Dołącz do nas na Facebooku!

Detektyw Tczew - ranking Najlepsi 2023. Oto ranking Detektywów w Tczewie w 2023 r. wybranych z 52 zarejestrowanych firm. Średnia ocena, jaką uzyskali Specjaliści to 4.96 na podstawie 467 opinii. Porównaj oferty – bezpłatnie i niezobowiązująco!

Niemcy: 22-letnia kobieta oraz trzech mężczyzn w wieku od 22 do 26 lat, wszyscy z Polski, trafili w Berlinie do aresztu. Według doniesień dziennika “Berliner Zeitung” cała czwórka okazała się członkami gangu specjalizującego się w kradzieżach motocykli w Niemczech. Złodzieje wpadli w ręce policji, gdyż dwóch funkcjonariuszy, zrozumiało, co między sobą mówili w języku polskim. Z pomocą uważnego świadka policja zdołała aresztować w Berlinie-Friedenau gang specjalizujący się w kradzieży motocykli. Według policji 57-letni mieszkaniec stolicy Niemiec zauważył około godziny w nocy dwóch młodych mężczyzn, którzy na Stubenrauchstrasse próbowali przeciągnąć motor marki Yamaha na następne skrzyżowanie. Kiedy 57-latek odezwał się do nich porzucili motor i uciekli. Berlińczyk natychmiast poinformował o zdarzeniu policję. Potrafił on na tyle dokładnie opisać wygląd domniemanych złodziei oraz samochód, do którego wsiedli, że przybyłym na miejsce policjantom udało się ich szybko namierzyć. Trafili do aresztu Jak podaje “Berliner Zeitung” dwóch poszukiwanych mężczyzn znaleziono przy Tempelhofer Damm. Siedzili tam w samochodzie marki Toyota Corolla w towarzystwie jeszcze jednego mężczyzny z Polski oraz 22-letniej kobiety. W momencie przybycia policjantów mężczyźni zaczęli szeptać między sobą. Dwóch agentów znających język polski zrozumiało o czy rozmawiali. Wynikało z tego, że mówili o tym, gdzie stoi zaparkowany bus marki Renault Masters, do którego mieli przy sobie kluczyki. Opisany furgon faktycznie stał zaparkowany na Düppelstrasse, o czym mówili między sobą po cichu. Policjanci postanowili przeszukać pojazd. Jak się okazało ukryto tam cztery inne skradzione motocykle marek KTM, Yamaha i Suzuki. Cała czwórka została aresztowana pod zarzutem kradzieży i przekazana funkcjonariuszom z wydziału kryminalnego. Niemcy: złodzieje w centrum zainteresowania straży granicznej Polska i niemiecka policja współpracują ze sobą od lat, kontrolując drogi między Berlinem a Polską, które zwłaszcza w nocy wykorzystują gangi złodziei. Grupy przestępcze, głównie z Polski i Białorusi, wyspecjalizowały się w kradzieży samochodów i motocykli. Po złodziejskich wycieczkach po stolicy Niemiec próbują dostać się do Polski po osłoną nocy. Przemieszczają się przez granicę zarówno autostradą, jak i wąskimi drogami wiejskimi. W ramach walki ze zorganizowanymi grupami przestępczymi polscy i niemieccy policjanci ściśle ze sobą współpracują. Co noc patrole z obu krajów zatrzymują podejrzane pojazdy i sprawdzają je. Źródło: fot.

Polskie kobiety w Niemczech przede wszystkim są bardzo dojrzałe, często z bagażem najróżniejszych, niekoniecznie lekkich doświadczeń, a więc nieco inne, niż stereotypowe Polki. Metryczka Polki (Polacy zresztą też) rozrzucone są po całych Niemczech.

Artykuł gościnnyDetektyw to bardzo specyficzny i dosyć niszowy zawód. Z racji wykonywanych obowiązków wydaje się być bardzo ciekawą profesją. Z biegiem czasu zakres oferowanych usług detektywistycznych znacznie się poszerzył. Wiele osób, które czują, że mają predyspozycje, aby rozpocząć swoją przygodę w tym zawodzie, interesuje się, jak zostać detektywem. Najczęstsze problemy, z którymi musi mierzyć się detektyw to odnajdywanie zaginionych osób, poszukiwanie zaginionego mienia, windykacja, zbieranie dowodów w różnych nietypowych detektywa – historiaHistoria zawodu detektywa jest bardzo interesująca. Pierwszymi klientami osób zajmujących się śledztwami były bowiem poszczególne państwa, a nie prywatni klienci. Często zdarzało się, że służby danego kraju nie zawsze radziły sobie z trudnymi sytuacjami, co zmusiło je do korzystania z prywatnych usług śledczych. To zaś, dało początek prywatnemu rynkowi świadczenia usług detektywistycznych. W Polsce zawód detektywa pojawił się stosunkowo późno, bo dopiero po okresie transformacji w latach 90-ty XX wieku. Ustawę o usługach detektywistycznych uchwalono w 2001 roku. Od tego czasu, każdy kto chce w przyszłości zostać detektywem, musi zdać egzamin. Wiele osób decydujących się na prowadzenie własnej działalności gospodarczej w zakresie detektywistyki wywodzi się z Policji bądź Milicji Obywatelskiej. Lista najsłynniejszych prawdziwych i fikcyjnych detektywówLista najsłynniejszych prawdziwych i fikcyjnych detektywów prezentuje się następująco: Eugène-François Vidocq Urodzony 23 lipca 1775 roku w Arras we Francji Eugène-François Vidocq swoją karierę rozpoczynał jako zawodowy przestępca. W późniejszym czasie pozwoliło mu to szybko i sprawnie rozpoznawać metody oraz mechanizmy działań osób, które sam tropił. Eugène-François Vidocq jest uważany za ojca kryminalistyki we Francji. Utworzył on oddział kryminalistyczny we francuskiej policji, a później swoje własne biuro detektywistyczne. Eliot Ness Amerykański detektyw Eliot Ness urodzony 19 kwietnia 1903 roku to jeden z agentów prohibicji w Chicago. Należał do organów ścigania, zwanych "Nietykalni". Jedną z jego największych zasług w zawodzie detektywa uznaje się schwytanie jednego z najbardziej znanych amerykańskich gangsterów Ala Capone. W późniejszym okresie przeniesiono go do Cleveland w stanie Ohio, gdzie otrzymał posadę dyrektora do spraw bezpieczeństwa – odpowiadało to wówczas funkcji naczelnika Policji oraz Straży Pożarnej. Od 1942 roku Eliot Ness pracował dla rządu federalnego w Waszyngtonie. Dave Toschi Dave Ramon Toschi urodził się 11 lipca 1937 roku w San Francisco w USA. W latach 1952-1983 związany był z San Francisco Police Department. Zasłynął głównie dzięki identyfikacji seryjnego mordercy Zodiaka. Był on także zaangażowany w śledztwo czarnoskórych muzułmańskich morderców zwanych "The Zebra Murders". Z ciekawostek należy dodać, że Dave Toschi uplasował się na dziewiątym miejscu listy "dziesięciu prawdziwych detektywów, którzy byli lepsi od fikcyjnych". Zmarł 6 stycznia 2011 roku w San Francisco. Sherlock Holmes Warto również przytoczyć przykład jednego z najsłynniejszych fikcyjnych detektywów. Sherlock Holmes – bohater opowieści kryminalnych sir Arthura Conana Doyle'a po raz pierwszy pojawił się w powieści Studium w Szkarłacie, wydanej w 1887 roku. O Sherlocku Holmesie powstały 4 powieści oraz aż 56 opowiadań.

polski detektyw w niemczech